~ અગાઉની પોસ્ટમાં એક સંભાવના વ્યક્ત કરવામાં આવી હતી જેને આખરે અમલમાં મુકવામાં આવી રહી છે. (હાશ, આજે એક સંભાવના તો અમલ સુધી પહોંચશે!)
– આપણે જાહેર/ખાનગીમાં હિન્દી/અંગ્રેજી ફિલ્મના હોંશે હોંશે વખાણ/નિંદા કરીએ પણ હજુયે અહી (એટલે કે ગુજરાત/ગુજરાતીઓમાં) સામાન્ય રીતે ગુજરાતી ચિત્રપટ (એટલે કે ફિલ્મ) વિશે ચર્ચા કરવાનો કે તેની રિવ્યુ અપડેટ કરવાનો રિવાજ નથી. (તે ન જ હોય ને… રીવ્યુ કરવા જેવી ફિલ્મો પણ ક્યાં બને છે!)
~ પણ… છેલ્લા કેટલાક વર્ષથી આ ક્ષેત્રે પવનની દિશા બદલાઇ છે! હવે ધીમે-ધીમે ગુજરાતી ફિલ્મમાં પણ પરિવર્તન આવી રહ્યું છે. (આવી ગયું છે એમ તો ન કહેવાય કેમ કે હજુ તો ઘણી લાંબી સફર કાપવાની બાકી છે.)
~ અહી સરખામણી રાષ્ટ્રીય કે આંતરરાષ્ટીય ફિલ્મ સાથે નથી, પણ અન્ય સ્થાનિક/પ્રાદેશિક ફિલ્મ સાથે તુલનાની વાત છે. આ માટે તમિલ ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રીને એક ઉદાહરણ/સીમાચિન્હરૂપ ગણી શકાય. (એ જમાનો કયારે આવશે જ્યારે રાષ્ટ્રીય/હિન્દી ટીવી ચેનલો ગુજરાતી ફિલ્મો હિન્દીમાં ‘ડબ’ કરીને આખા દેશના માથે મારતી હશે!! આમ પણ પેલા લુંગીધારીઓ ની ફિલ્મો જોઇને બધા થાક્યા છે…)
~ કદાચ પ્રસ્તાવનામાં ઘણું કહેવાઇ ગયું છે એટલે હવે મુળ મુદ્દા તરફ આવીએ. (નહી તો કયાંક વધુ કહેવાઇ જશે તો વળી કોઇ ગુજ્જુ ફિલ્મી ચાહકની લાગણી દુભાશે.)
~ સૌ પ્રથમ તો ફિલ્મના પોસ્ટર જોઇ લો… ઘણાંને ખબર જ નથી કે આવી કોઇ ફિલ્મ રિલીઝ પણ થઇ હતી તો માત્ર તેમની જાણ માટે. (અને કોઇને એમ ન લાગે કે હું ફિલ્મના નામે ગપ્પા મારી રહ્યો છું! 😉 )
~ નામ પ્રમાણે થોડીક હટકે ફિલ્મ તો છે. આ ફિલ્મની આખી વાર્તા ટુંકમાં જ કહી દેવાય એવી છે પણ અહી કહેવા કરતાં આખી ફિલ્મને નિહાળવામાં વધારે મજા આવે એવું છે. (તો પણ સ્ટોરી તો જણાવીશ જ.)
~ આખી ફિલ્મ એક કુટુંબના સ્વકેન્દ્રી સભ્યો અને તેમાંયે મુખ્યત્વે એક વ્યક્તિની આસપાસ ફરે છે. આ પરિવારમાં સોફિસ્ટીકેટેડ વાઇફ, સ્ટ્યુપીડ દિકરી અને ડ્યુડ જાડીયો(દિકરો) પણ છે જે તેના બાપને ‘બ્રો'(bro) કહીને બોલાવે છે!
~ દરેક પાત્રનો અભિનય વખાણવા લાયક છે પણ આખી ફિલ્મમાં જો કંઇ નબળું લાગ્યું હોય તો તે છે તેની વાર્તા. (યાદ રાખો: હું કોઇ પ્રોફેશનલ રીવ્યુઅર નથી. આ માત્ર મારો અંગત મત છે.)
~ સ્ટોરી ટુંકમાં કહું તો ફિલ્મનો મુખ્ય એક્ટર મુંબઇમાં મોટો બિઝનેસમેન છે જેને કોઇ કિલર તરફથી મારી નાખવાની ધમકી મળે છે જેથી તે કિલરથી બચવા પોતાના પરિવારને લઇને ગુગલ પણ ન શોધી શકે એવા ગામમાં છુપાવા જાય છે જે તેનું મુળવતન છે અને ત્યાં તેના મોટાભાઇ પણ રહે છે.
~ આ એક એવું ગામ છે જયાં પૈસાની કોઇ ‘વેલ્યુ’ નથી અને બધા લેતી-દેતીના વ્યવહારો સાટા પધ્ધતિથી થાય છે જેના કારણે ગામમાં નવા આવેલા આ શહેરી પરિવાર માટે ગુંચવાડા/સમસ્યા અને રમુજી ઘટનાઓ ઉદભવે છે. છેલ્લે દુર રહેતા ભાઇઓ નજીક આવે છે અને સ્વકેન્દ્રી સભ્યોમાંથી એક પરિવાર બને છે. બસ, વાર્તા પુરી. (પછી ‘ખાધુ-પીધુને રાજ કર્યું’ એમ માની લેવું.)
~ પણ પણ પણ….. જે કંઇ જોવા અને માણવા જેવું છે તે બધું આ નાનકડી સ્ટોરીની વચ્ચે સમાયેલું છે અને તે માટે તો આખી ફિલ્મ જ જોવી પડે. ફિલ્મમાં વિલનના જોડકણાં સાંભળીને ફેસબુકીયા કવિઓ યાદ આવી જશે. (પ્રાસ બેસી ગયો એટલે ‘શેર’ તૈયાર!!)
~ ઘણી ફ્રેશ કોમેડી છે તો કોઇ-કોઇ જગ્યાએ ચીલા-ચાલું જોક્સને નવો ઓપ આપવામાં આવ્યો છે. જો મગજ વાપરશો કે હિન્દી/અંગ્રેજી (કે તમીલ/તેલુગુ) ફિલ્મ સાથે સરખામણી કરશો તો ફિલ્મ ઓછી ગમશે પણ ગુજરાતી ફિલ્મ સાથે સરખામણી કરશો તો ચોક્કસ ‘વન ટાઇમ વૉચ’ ફિલ્મ લાગશે.
~ આપણે ત્યાં ગુજરાતી ફિલ્મ માટે ઓડિયન્સને થીયેટર સુધી ખેંચી લાવે તેવા મજબુત કારણો હોતા નથી અને વળી આ ફિલ્મ ઘણાં ઓછા થીયેટર/મલ્ટીપ્લેક્ષમાં રીલીઝ થઇ હતી એટલે તેને પ્રમાણમાં ઓછું ઑડિયન્સ મળ્યું હોઇ શકે એવું મારું માનવું છે. (મારા મતે માર્કેટીંગમાં પણ ‘કેવી રીતે જઇશ‘ કરતાં આ ફિલ્મ થોડી કાચી પડી છે)
~ હવે કદાચ આ ફિલ્મ થીયેટરમાં તો નહી રહી હોય એટલે બીજે કયાં જોવા મળી શકે તે અત્યારે કહેવું મુશ્કેલ છે અને તેની CD/DVD માર્કેટમાં આવતા પણ એકાદ વર્ષ લાગી શકે. એટલે જેઓ ચુકી ગયા હોય તેઓએ થોડી રાહ જોવી જ પડશે.
આ ફિલ્મને બગીચાના માળી તરફથી..
5 માંથી 2.5 ફુલડાં
Photo credit : theahmedabadblog.com
