તે મને ત્યારે ન સ્વીકાર્યો…

અને ધુતકાર્યો;

લાગતુ હતું કે..

તારા વિના જીવનમાં કંઇ નહી કરી શકું..

પણ આજે..

મારા દિલના દરેક શબ્દો,

મારા જીવનની હરએક દિશા..

માત્ર તારા અસ્વિકારની ઉપજ છે.

તું જ મારા દિલના વિચારોની જનેતા છે;

તારો એ અસ્વીકાર મારા જીવનનો પ્રેરણાસ્ત્રોત બન્યો છે!

આજે ભલે તારી સાથે કોઇ સંબંધ તો નથી રહ્યો

અને તારા દિદાર થયાને પણ એક આયખું વિત્યું છે;

પણ મને એકવાર તારો આભાર માનવો છે કે..

તે મને કંઇ ન આપી ને ઘણું આપી દીધું.

સમય પહેલાં જ મને ઘણો પરિપકવ બનાવી દીધો.

તારા પ્રેમ કરતાં તારી નફરત મને ઘણી ફળી છે!!

તારા એ અસ્વીકારનો ઉપકાર છે મારા આ જીવન ઉપર…

—

તારો જીવનભર આભારી,

હું, બગીચાનો માળી.

---

and i miss you, always..

સુકાયેલી નદીના ક્યાંકથી પગરણ મળી આવે,
વિખૂટું થઈ ગયેલું એ રીતે એક જણ મળી આવે..

ઘણા વરસો પછી, વાંચ્યા વગરની કોઈ ચિઠ્ઠીમાં..
‘તને ચાહું છું હું’ બસ આટલી ટાંચણ મળી આવે..

ફરે છે એક માણસ ગોધૂલી વેળા આ સડકો પર,
કદાચિત ગામનું છૂટું પડેલું ધણ મળી આવે..

ઘણુંયે નામ જેનું સાંભળેલું, ને હતી ખ્યાતિ,
મળો એ શખ્સને.. ને સાવ સાધારણ મળી આવે..

ખખડધજ, કાટ લાગેલી, જૂની બિસમાર પેટીમાં,
ખજાનો શોધવા બેસો અને બચપણ મળી આવે..

— હિતેન આનંદપરા