Aug’20 : અપડેટ્સ-2

~ એકંદરે સામાન્યથી વધુ વરસાદ પડી ચુક્યો છે. લગભગ ડેમ-તળાવ-જળાશય છલકાઇ ચુક્યા છે અથવા તો છલાકાવાની તૈયારીમાં છે. હવામાન વિભાગે ગુજરાતમાં હજુ વરસાદની આગાહી કરી છે. (જો કે અમે તેમની આગાહીઓને સિરિયસલી નથી લેતા. સૉરી, હવામાન વિભાગ.)

~ સખત ગરમી વિશે પણ લખવા જેવું હતું પણ સતત બે અઠવાડીયાથી ચાલી રહેલા વરસાદના કારણે હવે તે જુના સમાચારને ટાળવા ઠીક રહેશે. આજકાલ વાતાવરણ વાદળછાયું અને ઠંડુ રહે છે. દિવસમાં ગમે ત્યારે વરસાદ અને તડકો આવ-જા કરે છે. (આસપાસ વરસાદ હોય એટલે હું ખુશ રહું તે હવે સામાન્ય ઘટના છે.)

~ રોડ-રસ્તા ઘણાં બગડ્યા છે પણ તે વિશે વરસાદી સમયનો કાયમી કકળાટ કરવામાં કોઇ ફાયદો નથી લાગતો. લગભગ નવા બનેલા કે રીપેર થયેલા રોડ વધારે બગડ્યા છે! (વરસાદની આ આડ-અસર પણ રહેવાની જ.)

~ પણ, ભ્રષ્ટાચારી અધિકારીઓ અને કોન્ટ્રાકરોને બચાવવાનો જરાય ઇરાદો નથી. મારી સલાહ માને તો દરેક રોડની શરૂઆતમાં જે-તે કોન્ટ્રાકટ કંપનીનું નામ-સરનામું-સંપર્કની સાથે-સાથે રોડની કેપેસીટી અને ગેરંટીડ-લાઇફ દર્શાવતા બોર્ડ મુકવા જોઇએ. (આવું સુચન આપનાર હું પહેલો નહી હોઉ તેની મને ખબર છે.)

~ આજકાલ દેશમાં Fogg ની જગ્યાએ સુશાંત-કેસ વધુ ચાલી રહ્યો છે! આ કેસ માત્ર પોલીટીકલ ગેમ બનીને ન રહી જાય અને કોઇ નિરાકરણ નિકળે એવી આશા. આમ તો બોલીવુડની ગંદકીમાં ઉતરવા જેવું નથી; પણ એ બહાને ‘સિતારા’-ઓની ચમકદમક પાછળ રહેલી બદ્તર હકિકત સામાન્ય લોકો સુધી પહોંચશે તોય ભલાઇ જ થશે. (અરે હા, સુશાંત-કેસની સાથે-સાથે દેશમાં કોરોના પણ ચાલી રહ્યો છે!)

~ છેલ્લા એક મહિનાથી લગભગ દર અઠવાડીયે કોવીડ-19 માટે રસી શોધ્યાનો દાવો કરવામાં આવે છે, પછી તે સમાચાર જ ખોવાઇ જાય છે. દેશના બીજા શહેર-ગામની જેમ અમદાવાદમાં પણ કોરોના “જોયું જશે” લેવલ પર પહોંચી ચુક્યો છે. થોડુંક ધ્યાન રાખવામાં આવી રહ્યું છે, તે સિવાય બધું નોર્મલ થઇ રહ્યું છે. (નોર્મલ થાય એ જ ઠીક છે. નહી તો કેટલાયે ડિપ્રેશનમાં મરી જશે.)

~ હવે તો લગ્ન-સમારંભમાં લોકોની લિમિટ, ખાણી-પીણી બજાર, ક્લબ-હોટલ-રેસ્ટોરન્ટ બધું ખોલવાની છુટ મળી ગઇ છે. થોડાંક નિયમો બધે પાળવાના છે, પણ મુળ વાત એ છે કે આપણે હવે સામાન્ય સમય તરફ આગળ વધી રહ્યા છીએ. (મેં જે વિચાર્યુ હતું તેના કરતાં આ ઘણી ઝડપથી થઇ રહ્યું છે.)

~ મોદી સાહેબનો આદેશ માનીને અમે હવે પોતાની સમસ્યાઓ માટે આત્મનિર્ભર બન્યા છીએ. એમપણ બીજો વિકલ્પ નથી એટલે જાતે જ રસ્તો શોધીને આગળ વધવાનું છે. લાખો-કરોડોની મોટી-મોટી સરકારી સહાયની જાહેરાતોમાંથી એક બિઝનેસમેન તરીકે મને ક્યાં અને કેટલો સહયોગ મળશે, તે ઝીણી આંખે પણ દેખાતું નથી. (સરકારી જાહેરાતોને સરકારી જાહેરાત તરીકે જ લેવી જોઇએ.)

~ મજાક-મસ્તી તેની જગ્યાએ છે પણ ધંધા-રોજગારની ખરેખર પથારી ફરી ગઇ છે અને એમાંય ઉપરથી વરસાદની સિઝન આવી ગઇ છે એટલે તેની પણ અસર જણાય છે. એકરીતે સાવ નવરા છીએ અને વ્યસ્ત પણ છીએ. જન્માષ્ઠમી જેમ-તેમ પુરી થઇ અને હવે આવનારા નવરાત્રી-દિવાળીના તહેવાર લગભગ કોરોનાના નામે નિકળી જશે એમ લાગે છે. (ટુંકમાં 2020નું વર્ષ હું ન જીવ્યો હોવાનું અગાઉથી જાહેર કરું છું.)

~ આ તહેવારો પણ ઇકોનોમીનો એક જરુરી ભાગ હોય છે, તે અમે મેળવેલું નવું જ્ઞાન છે! અત્યાર સુધી અમે કેટલાક તહેવારો અને તેની પાછળ થતા ખોટા-મોટા ખર્ચને તદ્દન બિનજરુરી સમજતા હતા. દરેક તહેવાર પાછળ અનેક લોકોની રોજી-રોટી ટકેલી હોય છે, જેની સમજ આ કોરોનાકાળમાં મેળવી છે. (જુના સત્ય સામે સમયાંતરે કોઇ નવું સત્ય જણાય તો નવા સત્યને સ્વીકારવામાં મને કોઇ સંકોચ નથી.)

~ થોડા દિવસ પહેલાં વ્રજનો જન્મદિવસ મનાવ્યો જેની નોંધ આગળની પોસ્ટમાં હતી એટલે આજે તેના વિશે કંઇજ લખવું નથી. ઓગષ્ટની શરુઆતમાં ગુગલ-ફોર્મના ઉપયોગથી વ્રજની ઓનલાઇન પરિક્ષા પણ લેવાઇ હતી! ઓનલાઇન સ્કુલમાં મા-બાપ અને છોકરાંઓ, બંને માંથી કોઇને મજા નથી આવતી પણ ક-મને સ્થિતિ અનુસાર વર્તન કરવાની મજબુરીમાં બધું ચાલી રહ્યું છે. (શિક્ષકો પણ માંડ-માંડ હવે સેટ થયા છે.)

~ સ્કુલ-ફી માટે થોડા સમય પહેલાં ઘણી બબાલ ચાલી હતી, હવે અચાનક લોકો ઠંડા પડી ગયા છે. વ્રજની સ્કુલમાંથી મેસેજ મળ્યો છે કે તેઓ ફી’માં ચોક્કસ ડિસ્કાઉન્ટ આપશે. ક્યારે, કેટલું અને કઇ રીતે આપશે તેની ચોખવટ નથી કરી. (ચાર એડવાન્સ ચેકમાંથી ત્રણ ચેક ક્લીઅર પણ થઇ ચુક્યા છે! હજુ રાહ જોઇએ છીએ, જે બચ્યા એ કામના.)

~ હા, નાયરા અમારી સ્કુલ વગર બહુજ દુઃખી છે. જાન્યુઆરીમાં તેનું પ્લેગ્રુપમાં એડમીશન કરાવ્યું હતું અને તેને સ્કુલ જવાનો બહુજ શોખ હતો પણ કોરોના…. (ત્યાંય 30% એડવાન્સ ફી આપી હતી, કોણ માનશે?)

~ એમ તો મારા છોકરાંઓના જ ખર્ચા હોય છે એમ નથી. આ તો બિમારીની વાતોમાં નોંધ કરવાનું ભુલાઇ ગયું કે લોકડાઉનના થોડા દિવસ પહેલાં મેં નવો આઇફોન લીધો હતો. (મતલબ, ખર્ચે મેં ભી હમ ઉનકે બાપ હૈ!)

~ તો આ છે અત્યારના સમયની મારી આસપાસની અપડેટ્સ. અડધો કલાક આટલું લખવામાં ગયો છે અને 10 મિનિટ સુધારા-વધારા કરવામાં લાગ્યો. હવે પબ્લીશ કરવા સુધીમાં બીજી 5 મિનિટ જશે. કુલ પોણો કલાક એક અપડેટ પોસ્ટને આપ્યા પછી પણ થોડીવારમાં મને લાગશે કે આ વિષયે તો લખવાનું ભુલાઇ જ ગયું. (હંમેશા સે ઐસા હી હોતા હૈ મેસે સાથ..)


# ટેકલીનકલ મિસ્ટેક: સવારે વર્ડપ્રેસ સોફ્ટવેરની સાથે-સાથે કેટલાક પ્લગીન્સ, સેટીંગ, પોસ્ટ અને થીમ-ફાઇલ પણ અપડેટ કરવામાં આવી. તેના લીધે જે-જે લોકોને નવી પોસ્ટ તરીકે જુની પોસ્ટના ઇમેલ મળ્યા, તે બદલ જાહેર ક્ષમા-યાચના. (અને તેના કારણે નવા જોડાયેલા કોઇને અહીયાં લખાયેલી વર્ષો જુની વાતો જોવા મળી ગઇ હોય, તો તેઓ મારો આભાર પણ માની શકે છે!)

અષ્ટ્મ-ષષ્ટ્મ

– અહીયાં અપડેટ્સ નોંધવાનું કાર્ય લગભગ ભુલાઇ રહ્યું છે. મારી આળસમાંથી મને જરાયે ફુરસદ મળતી નથી તેમ પણ કહી શકાય. સમય એટલો ઝડપથી સરકી રહ્યો છે કે કંઇક નોંધલાયક વિચારૂં તે પહેલા જ બીજી ઘટનાઓ પ્રથમ ઘટનાને દેખવાની દ્રષ્ટિ બદલી નાંખે છે. (મનમાં વિચારોનું વિચિત્ર દ્વંદ્વ યુધ્ધ જામેલું છે.)

– તાજેતરમાં નવરાત્રીનો શોર રહ્યો અને ગઇ કાલે શરદપુનમની ઉજવણી બાદ આ ગરબા ફેસ્ટીવલની ઓફિસીયલ પુર્ણાહુતી થઇ. ખેલૈયાઓની મજા શરૂઆતમાં વરસાદે બગાડી પણ અંતમાં મોજ કરવા દીધી. એક જગ્યાના ગરબા-આયોજક હોવાને લીધે વરસાદથી અમે પણ ઘણાં હેરાન થયા, પણ કુદરત સામે સૌ લાચાર હતા. (જેમના છત્રી-રેઇનકોટ વેચાયા/ઉપયોગ વગરના રહી ગયા હતા, તે સિવાય કોઇનું આ એક્સ્ટ્રા વરસાદથી લગભગ ભલું નહી થયું હોય! કુદરતને જે ગમ્યું તે ખરું!)

– જુલાઇ કામમાં વિત્યો, ઓગષ્ટ રજાઓ વચ્ચે અને સપ્ટેમ્બર રખડપટ્ટીમાં ગયો છે. હવે થોડા દિવસોમાં દિવાળી આવશે. લગભગ ધાર્મિક તહેવારોની ઉજવણીએ વ્યસ્ત રાખ્યા. કયારેક વિચાર આવે છે કે આ તહેવારો ખરેખર આપણાં જીવનના ઉત્સાહને ટકાવી રખાવા છે કે પછી આપણને નવરા ન થવા દેવા માટે કોઇએ કરેલું વિધિવત પ્લાનીંગ છે! (એમ તો આ વિચાર ઘણો જુનો છે પણ હું ખુદ હજુ કોઇ એક મત સુધી પહોંચી શક્યો નથી.)

– છેલ્લી અપડેટ્સ જુલાઇ મહિનામાં નોંધવામાં આવી હતી; હવે ત્રણ મહિના બાદ ફરી કંઇક લખવાનો કીડો મનમાં સળવળ્યો છે. (કુછ કીડે ઐસે ભી હોતે હૈ!)

– વ્યસ્તતાને ઉપાર્જન સાથે સીધો સંબંધ હોય એવું હું માનતો હતો, પણ પોતાની જાત અનુભવ બાદ કહી શકાય કે તે બંને વચ્ચે કાર્યકારણનો એવો કોઇ સંબંધ સિધ્ધ થતો નથી. (‘ઘડીની નવરાશ નહિ, ને પાઇની પેદાશ નહિ’ –એવી વાત છે આ.)

– આપણે સતત બદલાતા એવા સમય સાથે જીવી રહ્યા છીએ કે આજે સ્વીકારેલું સત્ય પણ આવતી કાલે આપણને જ અર્ધસત્ય કે અપ્રાસંગિક લાગવા લાગે છે. (યાદ આવ્યું કે, ક્યારેક ‘સત્ય’ વિશે ઘણું-બધું લખવાનું વિચાર્યું હતું.)

– બધું જ ઠીક છે અને એક સુખી આરામદાયક જીવન હોવા છતાં ખબર નથી પડતી કે હું શું ઇચ્છું છું. ના, આધ્યાત્મ કે આત્માની શોધમાં મને જરાયે રસ નથી. તેમાં સમય અને શક્તિનો બગાડ કરવા કરતાં કોઇ સામાન્ય માણસના ધ્યેયને પુર્ણ કરવાનું એક પગથીયું બનવું પસંદ કરીશ. (મને જલ્દી કોઇ નવું લક્ષ્ય જોઇએ છે.)

– આજકાલ કંઇક અલગ લખવાની ઇચ્છા થાય છે. એક-બે કહાનીઓ છે જે મનમાં ગુંથાઇ રહી છે, જેને કોઇ કાગળ જોઇએ છે. કયાં લખું અને કઇ રીતે તે વિશે દ્રિધા છે. વિચારું છું કે અહીયાં જ તેનું ચિતરામણ કરું; પણ પછી એમ લાગે છે કે દરેક લખાણને પબ્લીકમાં રજુ કરતાં પહેલાં તે યોગ્ય બનાવવું. (મનમાં ઉઠતા હજારો સ્પંદનોથી સ્ફુરતો આ એક વિચાર છે. ઇચ્છા છે કે તે દિશામાં હું આગળ વધી શકું.)

ઓફિસ-ટાઇમમાં આવા વિચારો કરવા એ સંસ્થા અને સંસ્થાના વહિવટદારના આર્થિક ભવિષ્ય માટે જોખમી છે, એટલે બીજા વિચારો રાત્રે કરવામાં આવશે. (આજકાલ રાત્રે ઉંઘ પણ નથી આવતી! બોલો, કેટલી ફરિયાદો છે મને મારી માટે!)

– અને મને ખબર છે કે આવું કંઇ ટાઇટલ ન હોય પણ બધી દિશાઓમાં એકસાથે ફેલાતી વાતોને યોગ્ય કોઇ મથાળુ ન સુજે તો આખરે એક માણસ પણ કેટકેટલું વિચારે!? (વધારે પડતું વિચારીને મગજ-ની-મા-બેન1 એક થઇ જાય તે પહેલા કંઇ પણ ટાઇટલ આપી દેવું સારું ને..)

– ઓકે. અસ્તુ. ખુશ રહો!