– બે દિવસ પહેલા શ્રીમતીજીએ (ખબર છે કે આ ઘણો ભારે શબ્દ છે; પણ અત્યારે ચલાવી લો અને આગળ વધો) એક અનહદ આનંદના સમાચાર આપ્યા કે હું પપ્પા બનવાનો છું! (“મેં માં બનનેવાલી હું” -વાળો ડાયલોગ હવે આઉટડેટેડ થઇ ગયો છે બોસ…)

– ખુશીનો તો કોઇ માપ નથી; પણ.. આ કોઇ ફિલ્મ કે ટેલી-સિરીઝ તો છે નહી કે મને આ ખબર સાંભળીને એકદમ નવાઇ લાગે!! 😀 (સીરીયલ કે ફિલ્મમાં પત્ની પહેલીવાર જ્યારે આવી ખબર તેના પતિને સંભળાવે ત્યારે પતિને પહેલા ચોંકતો જ બતાવવામાં આવે, એ જોઇને મને બહુ વિચિત્ર લાગે¹)

– મન તો ઘણુ આનંદિત હતુ અને થયું કે મારી ખુશીને આખી દુનિયામાં જોર-જોરથી બુમો પાડીને વહેંચુ; પણ પત્નીશ્રી ના ‘થોભો અને થોડી રાહ જુઓ’ એવા આદેશ બાદ એ કામ થોડા સમય માટે પડતુ મુકયુ છે….

– જો કે એક ખાનગી વાત એ છે કે મેડમજીની લાખ મનાઇ બાદ પણ આ વાતને તરત એક દોસ્ત સાથે વહેંચી દીધી છે. (શું કરુ યાર… આટલો બધો આનંદ આખરે મારા નાનકડા મનમાં કેમ સમાવવો!)

– આજે ફાઇનલી ડોક્ટર પાસે ચેક-અપ કરાવવા ગયા હતા અને ડોકટરે પણ લીલીઝંડી બતાવી છે. (મને જોઇને ડોક્ટરને મનમાં એક સવાલ ચોક્કસ થયો હશે કે આ છોકરો બાપ બનશે તો કેવો લાગશે ?? )

– આ મોટી યાદગીરીને મારા બગીચામાં ઉમેરવી કેમ ભુલાય? એટલે આજે ઉમેરી દઉ છું… (જો કે આ પોસ્ટને અત્યારે તો પ્રાઇવેટ રાખવાનું નક્કી કર્યું છે.)  ભવિષ્યમાં કયારેક જાહેરમાં ચોક્કસ મુકીશ એવો વિચાર છે.

અપડેટઃ હવે આ પોસ્ટ બગીચાના દરેક મુલાકાતીઓ માટે ખુલ્લી છે.