મિત્રો ગુજરાતી એટલે મારી માતૃભાષા તો ખરી જ.. પણ સાથે-સાથે પિતૃભાષા, ભાતૃભાષા, મારી કુટુંબભાષા અને મારી જીવનભાષા પણ છે.

હું હસુ છું ગુજરાતીમાં, રડું છું ગુજરાતીમાં. મારો પ્રેમ વ્યક્ત થાય છે ગુજરાતીમાં.. તો મારો ગુસ્સો પણ ગુજરાતીમાં જ હોય છે! આમ જોઇએ તો ગુજરાતી મારી જન્મભાષા છે અને મૃત્યું પર્યંત તે જ મારી જીવન-ભાષા રહેશે..

મારા ગુજરાતી પ્રેમની શરુઆત કંઇક આ રીતે કહી શકાય..

કોલેજમાં તો કોઇ એવું મળ્યું નહી, એટલે પ્રેમ-બ્રેમના લફડા સાથે આપણને નહી જામે એમ વિચારીને કંઇક અલગ કરવા વિચાર્યું. તે સમયે મને રોજ બસમાં જવાનુ હોવાથી કોલેજના સમય કરતાં અમે થોડા વહેલા પહોંચી જતા, એટલે માત્ર સમય પસાર કરવા કોલેજની લાઇબ્રેરીમાં પહોંચી જતા.

જો કે લાઇબ્રેરી જવાનો હેતુ ભણવાનો તો નહોતો. ત્યાં અલગ-અલગ ઘણાં ન્યુઝ પેપર, સામયિકો, પુસ્તકો વગેરે વાંચીને ટાઇમ-પાસ થઇ જતો. ચિત્રલેખા વાંચવા માટે તો અમારા દોસ્તોમાં રીતસરની પડાપડી થતી.

બસ, આ ટાઇમ-પાસ જ મારો ગુજરાતી પ્રેમ બની ગયો હતો તેની ખબર મને છેક કોલેજ પુરી કરી ત્યારે ખબર પડી. મારી શરુઆત કહુ તો આપણાં સમાચારપત્રોથી કહી શકાય અને તેમાં પણ ખાસ તો બુધવાર – રવિવારની પુર્તિઓ. આહાહા.. (ત્યારે ઇંટરનેટ એટલું વ્યાપક નહોતું.)

સંદેશમાં યુવાનીની સમસ્યા તો ગુજરાત સમાચાર અને દિવ્યભાસ્કરમાં નેટવર્ક, તંત્રી લેખ, સીધુ ને સટ, રણમાં ખીલ્યું ગુલાબ, ડોકટરની ડાયરી, નવલિકા અને બીજુ ઘણું બધું… ઘરે તો દિવ્ય ભાસ્કર વાંચવા મળે પણ રજાના દિવસે પપ્પાની ઓફિસ જઇને બીજા ન્યુઝ પેપરની પુર્તિઓ ઘરે લઇ આવવાની પછી આખુ અઠવાડીયું નિરાંત.

મને વાંચવાના શોખની સાથે ફિલ્મો, હિરો-હિરોઇનો, સ્પોર્ટસ, દેશ-દુનીયા, વિજ્ઞાન, સેકસ જેવા વિષયોમાં પણ વધુ રસ લાગ્યો. અહી એક વાત નિખાલસતાથી જણાવીશ કે સેક્સ અને સ્ત્રીઓ તથા લવ-સ્ટોરીનો વિષય તે સમયે મને ઘણો ગમતો, કદાચ તેમાં તે સમયની ઉંમર અને શારિરિક હોર્મોન્સમાં થતો ફેરફાર કારણભુત હોઇ શકે.(આમ કહી ને હું મારો વાંક નથી એમ સાબિત કરવા માંગુ છું.)

હું કોલેજમાં ગુજરાતી મીડીયમમાં હતો, અમારી કોલેજમાં અને કદાચ આખા ગુજરાતમાં હજી અંગ્રેજી મીડીયમનો વધારે પડતો આગ્રહ છે. ગુજરાતી મિત્રો પણ માત્ર પોતાનો ઉંચો દરજ્જો બતાવવા અંગ્રેજીમાં એડમીશન લેતાં હોય છે.

મને તે સમયે અને ખાસ મારા થોડા-ઘણાં વાંચનના અનુભવ અને સમજણ પછી ગુજરાતમાં ગુજરાતીઓ દ્વારા થતી ગુજરાતી ભાષાની ઉપેક્ષાથી ઘણું દુઃખ થતું. આપણી માતૃભાષા અને તેની આપણ ને જ કદર નહી !!! પણ, બીજુ શું થાય…?

બધાને સમજાવવાની શક્તિ મારી અંદર નહોતી. મેં બીજાની પરવાહ કર્યા વગર મારા પ્રેમને આગળ વધારવાનુ નક્કી કર્યું. આમ આખરે.. ગુજરાતીનો મારો પ્રેમ નિબંધ માંથી કવિતા સ્વરુપમાં પરિણમ્યો. આજે બે-ચાર સુંદર લીટીઓ લખી શકાય છે અને મિત્રોને તે ગમે ત્યારે તો મારુ મન નાચી ઉઠે છે.

જેમ-જેમ વધુ ઉંડો ઉતરતો ગયો તેમ-તેમ મને વધુ મજા આવવા લાગી. બ્લોગ જગતના ઘણાં ગુજરાતી બ્લોગ વાંચીને આનંદ આવે છે.

ભાષા પ્રત્યે મને કેટલાક લેખકોના અને બ્લોગ જગતના મિત્રોના ઇંટરનેટ પર લેખ વાંચીને લાગે છે કે ગુજરાતી ભાષાની આટલી સુંદર સેવા બીજુ કોઇ કરી ન શકે. ગુજરાતી ભાષા સાથે હું ધર્મ-ભાવનાથી જોડાયેલો છું તેથી હું પણ મારાથી બનતા પ્રયાસો જરુર કરીશ.

તે જ હેતુથી મારા આ બ્લોગને મે સંપુર્ણ રીતે ગુજરાતીમય બનાવ્યો છે. મારી માતૃભાષાના વિકાસમાં તથા તેના સન્માનમાં હું જેટલુ કરું તે ઓછું કહેવાશે.

હું ગર્વિષ્ઠ ગુજરાતી અને ગુજરાત મારો દેશ છે, અખંડ ભારતનો હું નાગરિક અને સનાતન મારો ધર્મ છે..

આવજો મિત્રો.. ફરી મળીશું..

બસ એ જ.. આપનો આભારી..

હું.. બગીચાનો માળી.