બહુ બોલ્યા, હવેથી થોડા ચુપ રહીશું,
બીજું કાંઈ કહેવું નથી;
આપણે હવે ઝઘડવું નથી…
ઘણું લડ્યા; થાકીને એકબીજાથી વિખુટાય પડ્યા,
જે થયું, થઈ ગયું છે.. જુનું બધું યાદ કરવું નથી,
આપણે હવે ઝગડવું નથી…
પ્રેમ તારો સાચો હતો, લાગણી મારી ખોટી ન’તી,
તો માફ કરી દેવું એટલુંય અઘરું નથી,
આપણે હવે ઝગડવું નથી.
તું કહે, કેમ જીવીશું? સાથે ફરી પ્રયાસ કરીશું?
એકબીજાને જીવનભર તરસવું નથી..
આપણે હવે ઝગડવું નથી…
પુસ્તકનું નામઃ Romance on facebook
લેખીકા: Amrita Priya
આ પુસ્તકનું ટાઇટલ વાંચીને આ નવલિકામાં લગભગ દરેકને રસ પડશે એમ લાગે છે! કેમ કે આ ટાઇટલમાં જ એવા શબ્દો છે કે દરેક ઉંમરની વ્યક્તિને તે વિશે જાણવાની સ્વાભાવિક જીજ્ઞાસા હોય જ!
આપ આ પુસ્તકના નામ ઉપરથી વધુ કંઇ વિચારો તે પહેલા એક જરૂરી ચોખવટ કરી દઉ; એકબીજા વચ્ચે સાત સમંદરનું અંતર ધરાવતા આ પુસ્તકના નાયક અને નાયિકા લગભગ 39-40 વર્ષના છે અને અલગ-અલગ વ્યક્તિ સાથે પરિણિત છે. સુખી છે. રોમાન્સનો અર્થ અહી મેસેજીસની આપ-લે સુધી જ મર્યાદિત છે. ચોખવટ પુરી.
સિધ્ધાર્થ અને ગીતી (ઉર્ફે ગીતાંજલી); બાળપણથી સમજણની આરે પહોંચેલી યુવાની સુધી એકબીજાની પડોશમાં રહેતા અને એકબીજાને પસંદ કરતા બે વ્યક્તિ. જેઓ તેમના સમયના સામાજીક વાતાવરણ/સંસ્કારના કારણે એકબીજા સાથે સામાન્ય વાત કરવાની કે આંખો મેળવવાની હિંમત પણ કેળવી નહોતા શક્યા.
જ્યારે આજે તો સમય તેમને એકબીજાથી ઘણો દુર કરી ચુક્યો છે અને બંને પરસ્પર લાગણીઓ પણ ભુલાવી ચુક્યા છે. હવે ૧૯ વર્ષ બાદ ફેસબુકના માધ્યમ દ્વારા તેઓ ફરી એકવાર પરિચયમાં આવે છે અને શરૂઆત થાય છે વાતચિતની, એક જુના સમયની, ભુલાયેલા એક સંબંધની, યાદોને તાજા કરવાની.. પ્રેમ અને રોમાન્સની..
સમય, સ્થળ અને સ્થિતિ સંપુર્ણ બદલાઇ ચુક્યા છે. વર્ષો પહેલા તેમની વચ્ચે કંઇક હતું જે આજસુધી બહાર આવ્યું ન’તું, તે બધી લાગણીઓ હવે બંને અનુભવી રહ્યા છે. ઔપચારિકતા સાથે શરૂ થયેલી વાતચીત અણધાર્યા વળાંક પર આવી પહોચી છે.
પુસ્તકમાં સંવાદ અને સંપર્કનું મુખ્ય માધ્યમ, ફેસબુક, તેના હોવાનો અહેસાસ પણ કરાવ્યા રાખે છે.
મેસેજના પ્રત્યુત્તરમાં કરવામાં આવતો મેસેજ અને જે-તે સવાલ-જવાબ પાછળની માનસિક સ્થિતિ તથા પાત્રોના મનમાં ઉઠતી લાગણીઓ ઘણી ઉંડાણપુર્વક ઝીલવામાં આવી છે. જો કે આ પુસ્તક એક લેખિકા દ્વારા લખવામાં આવ્યું હોવાથી તેમાં સ્ત્રી પક્ષની લાગણીઓ વધુ સચોટ અને ઉંડાણથી આલેખવામાં આવી છે. લેખિકાએ પુસ્તકમાં ગીતીની સ્ત્રી સહજ ચિંતાઓ સાથે મેસેજની આપ-લેમાં સીડની પુરૂષ સહજ બેફિકરાઇ પણ સુંદર રીતે રજુ કરી છે.
ઘણાં જુના સમયની સામાજીક વ્યવસ્થા અને વાતાવરણની અસરમાં ખીલેલા પ્રેમનું આલેખન આજના આધુનિક સમયમાં અપ્રસ્તુત હોઇ શકે છે. નવી જનરેશન માટે તે સમયકાળને સમજવો પડશે; પરંતુ આજે ૩૦ થી વધુ ઉંમરના વ્યક્તિઓને કંઇ સમજાવવું નહી પડે!
કાચી ઉંમરમાં થયેલા પ્રથમ નિર્દોષ પ્રેમને યાદ કરાવતું આ પુસ્તક આપને જુની યાદોમાં લઇ જઇ શકે છે. એવુંયે બની શકે કે તમે કોઇ જુના પ્રેમને ફેસબુકમાં શોધવામાં ખોવાઇ જાઓ. જો તમે યુવાન હોવ અને ફેસબુક કે અન્ય કોઇ સોસિયલ સાઇટ્સમાં પ્રેમભર્યા મેસેજની આપ-લે કરી હશે તો પણ તમે દરેક મેસેજની ઉંડાઇ સમજી શક્શો. ઓકે. જેઓએ આમાંથી કંઇ અનુભવ્યું નહી હોય તેમની માટે આ એક સામાન્ય/છીછરી વાર્તા બની શકે છે અથવા તો એક સુંદર ફેન્ટસી બની શકે છે!
આ પુસ્તકને બગીચાના માળી તરફથી..
5 માંથી 3 ફુલડાં!
– થોડા સમય પહેલા જોવાયેલી ફિલ્મ અંગે આગળની પોસ્ટમાં વાત કરી હતી જેમાં નોંધ લેવાની ભુલાઇ ગયેલી એક સરસ ફિલ્મ એટલે… “બેટર હાફ“
– આ ફિલ્મની નોંધ લેવામાં ચુક થાય તે ચલાવી તો ન લેવાય. (તો પણ હવે મારી યાદશક્તિની કમજોરી આગળ હું મજબુર છું.) જો કે એક વાત એ સારી થઇ કે આ ભુલના કારણે આજે અહી વિસ્તારથી લખી શકાશે. 🙂
– હા, તો હવે વાત ફિલ્મની…
– ફિલ્મનું નામ છે Better હાફ. નામ પરથી અંગ્રેજી ફિલ્મનું ટાઇટલ લાગે પણ આ તો છે સંપુર્ણ સ્વદેશી અને એમાંયે આપણી પોતાની ભાષામાં બનેલી એક ગુજરાતી ફિલ્મ!
– આજના યુવાનના સંદર્ભમાં પ્રેમ અને પ્રેમની અભિવ્યક્તિ ઉપરાંત ઉદભવતા સમસ્યા-સમાધાનને આ ફિલ્મ સુંદર રીતે દર્શાવે છે. ફેસબુકમાં મિત્ર તરીકે જોડાયેલા આ ફિલ્મના ડાયરેક્ટર શ્રી આશિષભાઇ કક્કડના કારણે આ ફિલ્મ તરફ અનાયાસે જ ધ્યાન ગયુ હતું અને તેના વિષયે તેની તરફ આકર્ષણ જગાવ્યું હતું. (જો કે આશિષભાઇ સાથે હવે કોઇ સંપર્ક નથી.)
– ફાઇનલી, હમણાં જ ડીવીડી ખરીદવામાં આવી અને નિરાંતની પળોમાં આ ફિલ્મને ન્યાય આપવામાં આવ્યો. (ફિલ્મ રીલીઝ થઇ ત્યારે થીયેટરમાં નહિ જોવાનું આજે ખરેખર દુઃખ થયું.)
– આ ફિલ્મમાં ખાસ કહેવાય એવા કોઇ દેશી-વિદેશી લોકેશન નથી કે પછી કોઇ મસ-મોટા સેટ પણ નથી! (અને હા, અહી કોઇ ધોતિયાં-કેડિયાંમાં કે ઘાઘરા-ચોલીમાં ગરબે રમતાં લોકોની વાત પણ નથી.)
– બસ, આજના માહોલને અનુરૂપ અને બદલાતા સમયના પરિમાણ મુજબની એક ‘સિમ્પલ‘ ગુજરાતી ફિલ્મ છે. મારી કે તમારી કહાની જ જોઇ લો. આ ફિલ્મનું મોટાભાગનું શુટિંગ અમદાવાદમાં થયેલું છે એટલે કે જાણે આસપાસની જ ઘટના લાગશે. (ગુજરાતી ફિલ્મની સામાન્ય છાપ અંગે મારૂ માઇન્ડ-ચેન્જ કરવામાં આ ફિલ્મને ક્રેડિટ આપવી પડે.)
– આ ફિલ્મમાં મને જે વધુ ગમ્યું તે એ છે કે ગુજરાતી ફિલ્મ હોવા છતાં ગુજરાતીને ન સમજાય એવી શુધ્ધ ગુજરાતી ભાષાના ઉપયોગનો હઠાગ્રહ રાખવા કરતાં યુવાનોમાં પ્રચલિત ભાષાનો ઉપયોગ. જો ગુજરાતી ફિલ્મો આ ટ્રેક પકડશે તો તેની દશા/દિશામાં સો ટકા ફરક આવશે અને આજના યુવાન દર્શકો પણ ગુજરાતી ફિલ્મ પ્રત્યે આકર્ષાશે.
– ફાસ્ટફુડ/કોફીશૉપ-લવ થી ઘણી દુર ‘પ્રેમ’ની સુંદર વ્યાખ્યા અને સંબંધનું મહત્વ છે આ ફિલ્મમાં. લાગણી, કામ, વ્યવહાર, જરૂરિયાત અને પ્રેમની મજબુત અભિવ્યક્તિ છે આ ફિલ્મમાં. મને ખરેખર આ ફિલ્મ ઘણી ગમી.
– વર્કિંગ કપલને લગ્ન બાદ કરવા પડતા સમાધાન અને ઉભી થતી સમસ્યા બાદ તેમના કામ સાથે પરિવારનો તાલમેલ આ ફિલ્મમાં દેખાશે. આ ફિલ્મ અને તેનાથી વહેતા વિચારને યુવાનીના પગથિયા પર પગ મુકવાનું શરૂ કરેલા કે પ્રેમના રસ્તે આગળ વધતા અને લગ્નજીવનની શરૂઆત કરતાં કે ટકાવી રાખવાની ઇચ્છા ધરાવતા દરેક યુવાન-યુવતીએ એ ચોક્કસ જોવા જેવા અને સમજવા જેવા છે. ( મારી જેમ ઘણાં લોકો ચુકી ગયા હશે એવું મને લાગે છે.)
# આ મુવીથી ‘પ્રેમ‘ વિશે ફિલ્મમાં શીખવા મળેલી બે સુંદર વાત…
નોંધ – ‘ફિલ્મ’ શબ્દનું સામાન્ય ગુજરાતી ‘ચિત્રપટ’ થાય. પરંતુ ‘ચિત્રપટ’ શબ્દનો ઉપયોગ ગુજરાતીમાં હવે નહિવત રહ્યો હોવાથી અને ‘ફિલ્મ’ શબ્દનો ઉપયોગ પ્રચલિત હોવાથી તેનો ઉપયોગ છુટથી કરવામાં આવ્યો છે. કોઇને વાંધો હોય તો સુધારીને વાંચી લે… બીજુ શું…
