. . .

– નેધરલેન્ડથી આવેલા સજ્જને વિદાય લઇ લીધી છે અને હવે તેઓ તેમના ઠેકાણે પણ પહોંચી ગયા છે. (અમદાવાદની ‘વ્યવસ્થિત’ ટ્રાફિક-સેન્સ અને રસ્તા વચ્ચે ‘હકથી’ રખડતી ગાયો-કુતરાઓને જોયા બાદનો તેમનો ચહેરો જોવાનો લ્હાવો હવે નહી મળે!)

– ઠંડી આ વખતે જવાનું નામ જ નથી લેતી. (જો કે તેના કારણે આજકાલ બે સ્વેટર પહેરવાથી હું થોડો ‘ભર્યો-ભર્યો’ દેખાઉ છું!)

– ટેણીયો અને તેની મમ્મી દસ તારીખે ઘરે આવશે પણ તેમને લેવા બે દિવસ વહેલા જવાનું છે. (વ્યવહાર છે ભાઇ.. આ વખતે તો સાચવવો જ પડશે.)

– દિલ્લીગેંગરેપ કેસના એક ‘ખાસ’ આરોપીને સગીર ગણીને છોડી દેવાશે !! (બોલો.. અંધાકાનુન જીંદાબાદ!!)

– વચ્ચે બગીચામાં બદલાવના ચક્કરમાં ઉત્તરાયણની અને તેની આસપાસની અપડેટ ચુકી જવાઇ અને હવે તો હું પણ ભુલી ગ્યો કે મેં ત્યારે શું કર્યું હતું!! (ગુજરાતી ભાષાની સિસ્ટમ પ્રમાણે આ એક ‘શું’ ની જગ્યાએ ‘શું-શું’ આવે; પણ એમ લખું અને તમે મારી મજાક ઉડાવો તો…? એટલે ચેતીને ‘એક’માં જ પતાવ્યું છે. 😉 )

– થોડા સમયમાં ઘણાં લગ્નો ‘પતાવ્યા’. હજુયે બે લગ્નો બાકી છે અને બંને મારું ‘તેલ’ કાઢી નાખશે એ ચોક્કસ છે. (હે પબ્લીકના પરવરદીગાર, ઠંડી થોડી ઓછી કરોને યાર…તો લગ્નમાં વહેલા ઉઠવું થોડું સરળ બને.)

– પાછળના દિવસોમાં એક ‘ચીટર’ સજ્જને મને ફરી એકવાર શીખવ્યું કે; “દરેક માણસ પ્રામાણિક નથી હોતા અને અજાણ્યા ઉપર ભરોષો મુકતા પહેલા સો વખત વિચારવું જોઇએ.” (પરંતુ મારી સમસ્યા એ છે કે ભરોષો મુકતી વખતે હું ૧૦૧ થી જ વિચારવાનું શરૂ કરું છું !! હશે… મારા નસીબમાં જ છેતરાતા રહેવાનું લખ્યું હશે…)

# હવે એક ખાનગી વાત: (મને પર્સનલી ઓળખતા લોકો ન વાંચે તો સારું)
– આવનારાં દિવસોમાં એક એવા પણ લગ્ન છે જેમાં ‘પરણનારી’ મારી જુની XXXXX છે અને તેના તરફથી મને લગ્નમાં આવવાનું ખાસ આમંત્રણ છે પણ હું નથી જવાનો.
– કારણ: અમે અલગ થયા તે ઘટના પાછળ તેના ‘સુંદર’ કરતુત અને તે પ્રત્યે મારી સખત નારાજગી હતી. મારા જીવનનો આ એક એવો સંબંધ છે જેનો અંત મે એકઝાટકે કર્યો હતો અને તેના પછી કયારેય પાછળ ફરીને જોયું નહોતુ. ત્યારથી અમારો સંબંધ એકબીજા સાથે નામમાત્રનો પણ રહ્યો નથી અને આજે હવે તેનું આ આમંત્રણ સ્વીકારીને તે ભુલાયેલા સંબંધને ફરી શરૂ કરવાનો મારો કોઇ ઇરાદો નથી.

. . .