અપડેટ્સ – 54

~ ઠંડીની સિઝન ત્રણ દિવસથી જણાઇ રહી છે. અમદાવાદમાં રૂતુ કોઇ પણ હોય, 12 થી 4 નો તડકો ઉનાળાની યાદ અપાવશે જ. (સાંજ-સવાર ગાડીમાં હીટર યુઝ કરો અને બપોરે એસી, સાથે શરદી ફ્રી ફ્રી ફ્રી!)

~ કંઇક નવું કરવાના ચક્કરમાં આપણી સાથે જોડાયેલી જુની વ્યવસ્થા કે વસ્તુને ક્યારે ઇગ્નૉર કરવા લાગી જઇએ છીએ એ પણ ખબર નથી પડતી. (નવું ભલે ને આકર્ષક-અપડેટેડ હોય, જુનુ પણ વ્હાલું હોઇ શકે છે તે શીખવા મળ્યું.)

~ હું મારાથી દુર જઇ રહ્યો છું એવી લાગણી થયા રાખે છે. માત્ર જીંદગીને જીવી નાખતા વ્યક્તિ કરતાં મને મારું અલગ હોવાપણું જાળવી રાખવાની કવાયત ચાલું છે. (ક્યારેક મને બદલાવા માટે સામુહિક દબાણ હોવાનો અહેસાસ થાય છે.)

~ ઘણાં લાંબા સમયથી બુક્સ વિશે કોઇ અપડેટ નથી કરી. એક વાત મને સમજાઇ કે વધારે બુક્સ ખરીદવાથી તમારું વાચન ઘટવાની શક્યતા વધી જાય છે. (એક બુક પુરી થાય પછી બીજી કઇ વાચવી તે પસંદ કરવામાં હમણાં અઠવાડીયું વિતી રહ્યું છે!)

~ ચેતન ભગતની વન ઇન્ડીયન ગર્લ  વંચાઇ ગઇ છે. લેખકની છેલ્લી બુક ટુ સ્ટેટ્સ ના પ્રમાણમાં આ ઇન્ડીયન ગર્લ થોડી ફીક્કી લાગી. (બની શકે કે ‘ટુ સ્ટેટ્સ’ ની નેશનલ સ્ટોરી સામે ‘વન ઇન્ડીયન ગર્લ’ ની ઇન્ટરનેશનલ સ્ટોરી મારું લોકલ મન પચાવી શક્યું ન હોય.)

 ~ આમીરખાનની દંગલ ખરેખર સરસ મુવી છે. એક્ટીંગ અને સ્ટોરીલાઇન તો બેસ્ટ છે જ પણ મને તેનો રીયલ-લાઇફ ટચ ઘણો ગમ્યો. (સ્પોર્ટ્સ બેઝ ધરાવતી મેરીકોમ, સુલતાન અને એમ.એસ.ધોની પણ સારી ફિલ્મ હતી.)

~ આપણી આસપાસ જ ઘણી પ્રેરણારૂપ વ્યક્તિઓ અને ઘટનાઓ હોય છે પણ આપણે ત્યારે જ તેની નોંધ લઇએ છીએ જ્યારે તે વિશાળ રૂપ લઇને પ્રત્યક્ષ આવે.

~ 7 તારીખે Maker Fest માં જવાનું નક્કી કર્યું છે.

~ નવા વર્ષમાં કોઇ નવો નિયમ લેવાનું નાટક અમે નથી કરતાં તો પણ આ વર્ષે કમ-સે-કમ અહિયાં નિયમિત બનવાનો વિચાર છે. (છેલ્લા 3 વર્ષમાં 10થી વધુ વખત આ વિચારની નોંધ અહીયાં થઇ હશે.)

~ અત્યારે છોટુની બહેનની રાહ જોઇ રહ્યા છીએ. લગભગ પાચમો મહિનો પુરો થયો છે. મેડમજી સ્વસ્થ છે અને બીજુ બધુ નોર્મલ છે. જો કે આવનાર સંતાન દિકરી જ હોય તે ચોક્કસ નથી છતાંયે ઘરમાં બધાની ઇચ્છા એ જ છે. (મને લાગે છે કે જ્યાં અનિશ્ચિતતાઓ વધુ હોય ત્યાં કોઇ એક આશા ન રાખવી સારી રહેશે.)

~ બીજુ સંતાન પરિવારના વિસ્તરણનું આખરી સ્ટેજ છે, ત્યારબાદ અમે માત્ર પરિવારની જાળવણીમાં સંપુર્ણ ધ્યાન કેન્દ્રીત કરીશું. (બે બસ!)

~ કાલે સવારે વ્રજને સ્કુલે મુકવા જવાનું છે અને અત્યારે રાત્રીના 2 વાગી રહ્યા એટલે હવે મન આરામ કરવા કહી રહ્યું છે. બીજું ફરી ક્યારેક ઉમેરીશ એ આશા સાથે.. અસ્તુ.

અપડેટ્સ – 49

– છેલ્લી અપડેટ્સથી આજસુધી જીવનમાં ઘણું ઘણું બન્યું છે. (બેશક નોંધ નથી થઇ, પણ આ દિવસો નોંધનીય જરૂર હતા.) જો કે અહી તે બધું નોંધ કરી રાખવાથી તેમાં કોઇ ફરક નહોતો પડવાનો, પણ તે ન લખવાથી ભવિષ્યના કોઇ સમયે મને થોડો અફસોસ જરૂર થશે એવું લાગે છે.

– અત્યાર સુધી મહિનાઓમાં જેની ગણતરી થતી હતી એ અનિયમિતતા હવે સિઝનમાં ગણવી પડે એવા દિવસો આવી ગયા છે. અહી ક્યારેક આવા દિવસ પણ આવશે તેની કલ્પના મારા બગીચાની શરૂઆત કરતી વખતે મેં નહોતી કરી. (કલ્પના ન હોય એવું બનતું રહે એ જ તો જીંદગી છે ભાઇ..)

– મે મહિનાની ગરમીમાં જન્મદિવસે કંઇક લખ્યું’તું અને હવે તો છોટુંના જન્મદિવસના વરસાદી દિવસો આવી ગયા છે. સમયના ચક્કરને કોઇ ધીમે કરવાનો રસ્તો બતાવો યાર, સુપરફાસ્ટ સુધી ઠીક હતું પણ હવે તેની આગળ વધવાની ગતિ બુલેટટ્રેનની છે.

– હું આજકાલ ખોટું સખત બોલી રહ્યો છું. (કારણ ન પુછશો, કારણ મને ગમે છે.) આમ તો આ વાત જાહેરમાં છેડવા જેવી નથી, પણ જવા દો ને યાર.. પ્રાઇવેટ પોસ્ટ માટે બાકી રાખીશ તો ક્યારેય નહી લખાય. એમ તો આ બધામાં કોઇને કંઇ જ નુકશાન નથી તેની ખાતરી છે અને જો કંઇ છે તો તે માત્ર ફાયદો છે. કોઇ-કોઇ જુઠ સો સચ સે બેહતર હોતે હૈ! (અને હા, ફાયદા વગર તો ખોટું બોલવાનો પણ શું ફાયદો?)

– મનની અંદર એક હલચલ છે જે ઘણાં લાંબા સમયથી મારી સાથે ચાલી રહી છે તે વિશે હું હજુયે કંઇ નક્કી નથી કરી શકયો. કયારેક કોઇ એવી સ્થિતિમાં આપણે હોઇએ કે જે વિશે તમે કોઇને કહી ન શકો પણ કોઇ એવી વ્યક્તિની જરૂર પણ હોય કે જે સંપુર્ણ દ્રશ્યને એકવાર તમારી નજરે જોઇ શકે, સ્વીકારી શકે. (મને એમ તો કોઇની જરૂર નથી પણ કોઇ એવું હોત તો તેની મદદ ચોક્કસ લીધી હોત.)

– ધંધાકીય કામ આજકાલ એવું છે કે મારી પાસે ઘણી પ્રવૃતિઓ માટે સમય છે પણ આ બીજી પ્રવૃતિ માટે હું પુરો સમય ફાળવી નથી શક્તો એટલું કામ છે. (આમાં કંઇક વિચિત્ર લાગશે પણ હાલત એ જ છે. સમજાતું કંઇ નથી ‘ને મને બધી ખબર પણ છે!) કેટલીક જવાબદારીઓ મને આવીને વળગી છે તો કોઇ-કોઇ ને મેં જાતે ગળે લગાડી છે.

– ફરી એકવાર વ્રજના જન્મદિવસનું પ્લાનીંગ કરવામાં આવી રહ્યું છે. આ વખતે અલગ કંઇ કરવાની ઇચ્છા નથી. જે ગયા વર્ષે હતું તે જ આયોજન રીપીટ કરવાનો વિચાર છે. (કેકની સાઇઝ થોડી મોટી રાખવાની અને ગાડીના બદલે મોટું-પતલુંના ફોટો-વાળી કેક માટે વ્રજ તરફથી ફરમાઇસ આવેલ છે.)

– વરસાદે એકવાર જોર બતાવીને વિરામ લીધો છે. ગુજરાતમાં કોઇ વિસ્તારોમાં પુરની સ્થિતિ બની હતી જે ખરેખર ગંભીર કહેવાય. અમદાવાદમાં તો વિરામના કારણે ભરાયેલા પાણી હવે ઉતરી ગયા છે પણ રિવરફ્રન્ટ હજુયે પાણીમાં છે. (કોઇ વર્ષે વરસાદના થોડાક વધુ પ્રમાણથી જો રાજ્યમાં આવી સ્થિતિ ઉદભવતી હોય તો તેને માત્ર આયોજનનો અભાવ કહી શકાય.)

– સામાન્ય રીતે હું કોઇ એક દિવસને ખાસ તરીકેની ઉજવણીમાં માનતો નથી પણ હવે એમ લાગે છે કે એમ ખાસ દિવસના બહાને પણ કોઇને એક દિવસ યાદ કરવાનું બહાનું મળતું હોય તો આ પરંપરા સ્વીકારવામાં કોઇ વાંધો નથી. ઓકે તો.. સૌને હેપ્પી ફ્રેન્ડશીપ ડે!

– સુંદર મિત્રતા જીવનની એક મુડી કહેવાય. મિત્રો ઘણાં હોવા કરતાં જ્યાં સાચી મિત્રતા ઘણી હોય તે ઉત્તમ સંબંધ. (પણ આ સાચી મિત્રતાનું માપદંડ શું હોઇ શકે એ નક્કી થાય એમ નથી. અહી બધે સગવડીયો ધર્મ છે, દરેકના માપદંડ અલગ-અલગ હશે.)

– આજે મારા નજીકના મિત્રો પ્રત્યે નજર કરું છું તો મને કોઇ એક એવા મિત્રની ખોટ જણાય છે કે જે મને મારી ખામી-ખુબી કે વિચિત્ર વિચારો સાથે સ્વીકારી શકે. ભલે કોઇ જરૂર ન હોય પણ જેની સામે દિલ ખોલીને અને ખભે માથુ મુકીને રડી શકાય એવો એક વ્યક્તિ જીવનમાં હોવો જ જોઇએ એવું હું માનું છું. હું ઘણાં મિત્રો માટે તે વ્યક્તિ છું પણ મારી માટે હજુ તેવી વ્યક્તિને શોધી નથી શકયો. (જો કે વિશ્વાસપાત્ર મિત્રો તો છે પણ હું હજુ મારી જાતને મારા સુધી સિમિત રાખવામાં ઘણી સલામતી અનુભવુ છું.)

– ઓકે હવે રાત ઘણી થઇ રહી છે તો બીજી વાતો પછી કરીશ. અહી અપડેટ્સની પોસ્ટ નિયમિત લખતા રહેવાનો હું મને વાયદો કરીને આજે રજા લઉ છું..

– આવજો. ખુશ રહો!


header image: by rumi via google

આનંદની હેલી…

– વરસાદ થોડા દિવસમાં સરસ આવ્યો અને એ સમય પણ આવી ગયો જેનો ઇંતઝાર ઘણી આતુરતાથી હતો.

– વરસાદની રમઝટ વચ્ચે કુદરત તરફથી મને મળેલ સૌથી ઉત્તમ ભેટ એટલે – પુત્ર રત્નની પ્રાપ્તિ.

– મારા પરિવારના બગીચામાં ઉમેરાયેલ એક નવો છોડ અને મારા જીવનના એક નવા તબક્કાની શરૂઆત.

– જવાબદારીઓ વધશે તેનો ખ્યાલ છે પણ દિલમાં પિતા બન્યાનો અનેરો ઉમંગ અને ઉત્સાહ છે. અત્યારે તો તેની દરેક નાની-નાની હરકતને હું ઝીણવટથી નિહાળુ છું અને માણું છું. (ઉંઘમાં મલકાતા તેના હોઠની સામે તો આખી દુનિયાની બધી ખુશીઓ કુરબાન…)

– એક કુમળો જીવ જે આ દુનિયામાં મારા થકી આવ્યો તેનું અભિમાન થાય છે. સાથે-સાથે તેના ભવિષ્યની જવાબદારીનો અહેસાસ પણ થાય છે. (હવે હું તેના પિતાના રૂપમાં છું એટલે પિતા હોવાની જવાબદારીઓ સમજવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યો છું.)

– દેખાવમાં તેની મમ્મી જેવો વધુ દેખાય છે પણ સ્વભાવથી પપ્પા જેવો બનશે એવું અનુમાન (એક્સપર્ટ) લોકો દ્વારા કરવામાં આવી રહ્યું છે. (તે ભલે કોઇના પણ જેવો લાગે પણ તેણે કોના જેવા બનવું તે તેને જાતે નક્કી કરવા દેવું મને વધારે ગમશે.)

– આજે પાચમો દિવસ થયો છે. તેના હાથ-પગ ઘણાં ઉછાળ્યા રાખે છે અને તેની નાનકડી આંખોથી મને ટગર-ટગર જોયા રાખે છે. (ભગવાન જાણે તે મારા વિશે શું વિચારતો હશે!!)

– તેનું નામ હજુ નક્કી નથી થયું. (અને ઉતાવળ પણ નથી) તેને હાથમાં લઇને ફરતા હજુ ડર જેવું લાગે છે, કયાંક મારાથી તેને કંઇ થઇ તો નહી જાય ને….

એક ઝલક અમારા રિસ્તાની..

જન્મેલું બાળક અને તેની સાથેના આ નવા સંબંધની શરુઆત કરતો હું..